پلاستیک تجزیه پذیر

تخریب پلیمر به فرآیند شکستن زنجیره ماکرومولکولی پلیمریزاسیون ناشی از عوامل شیمیایی و فیزیکی اشاره دارد. فرآیند تخریب که در آن پلیمرها در معرض شرایط محیطی مانند اکسیژن، آب، تشعشع، مواد شیمیایی، آلاینده ها، نیروهای مکانیکی، حشرات و سایر حیوانات و میکروارگانیسم ها قرار می گیرند، تخریب محیطی نامیده می شود. تخریب وزن مولکولی پلیمر را کاهش می دهد و خواص فیزیکی مواد پلیمری را کاهش می دهد تا زمانی که ماده پلیمری قابلیت استفاده خود را از دست بدهد، پدیده ای که به عنوان تخریب مواد پلیمری با پیری نیز شناخته می شود.

تخریب پلیمرها با پیری ارتباط مستقیمی با پایداری پلیمرها دارد. تخریب پلیمرها با افزایش سن، عمر مفید پلاستیک ها را کوتاه می کند.

از زمان ظهور پلاستیک، دانشمندان متعهد به ضد پیری این گونه مواد، یعنی مطالعه تثبیت، به منظور تولید مواد پلیمری با پایداری بالا بوده اند و دانشمندان در کشورهای مختلف نیز از رفتار تخریب پیری استفاده می کنند. پلیمرها برای توسعه پلاستیک های تخریب محیط زیست